Tynki Gipsowe
Tynki gipsowe są to gotowe, przygotowane fabrycznie mieszanki tynkarskie. Wykonuje się je techniką jednowarstwową. Są łatwe do wygładzania, wydajne i szybkoschnące. Tynki gipsowe nadają się do wykonywania wypraw tynkarskich wyłącznie wewnątrz budynków w pomieszczeniach suchych o wilgotności do 70%.
Można je nakładać maszynowo za pomocą specjalnych agregatów tynkarskich, co znacznie ułatwia i skraca czas pracy. Prawidłowo wykonany tynk gipsowy odznacza się bardzo dużą gładkością i po wyschnięciu nadaje się bezpośrednio do malowania. Jest on określany terminem tynk „ciepły”.
Zalety tynku gipsowego:
- Prosta i szybka technika wykonania.
- Po nałożeniu jednej warstwy powstaje bardzo równa, gładka, dokładnie wykończona
- i estetyczna powierzchnia.
- Uniwersalność stosowania.
- Duża przyczepność; również do trudnych do tynkowania ścian i sufitów.
- Dobra elastyczność; na otynkowanej powierzchni nie powstają pęknięcia.
- Dobra izolacyjność termiczna.
- Wysoka ognioochronność.
- Tworzą idealne podłoże pod powłoki malarskie, tapety lub płytki ceramiczne.
- Szybko wysychają.
- Tworzą zdrowy mikroklimat w pomieszczeniu.
Charakteryzuje się bardzo niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła, a dzięki dobrej izolacyjności termicznej ma wpływ na oszczędność energii cieplnej. Dzięki znacznej porowatości tynk gipsowy tworzy przyjemny klimat we wnętrzach. Kiedy w pomieszczeniu wystąpi nadmierna wilgoć, tynk wchłania ją. Kiedy natomiast poziom wilgoci w pomieszczeniu wyraźnie się zmniejszy – przekazuje ją z powrotem do wnętrza. Dopuszczalne normatywne odchylenia równości tynków wynoszą 2 mm na długości 2 m.
Technologia wykonania:
Przygotowanie podłoża jest jedna z najistotniejszych czynności, która należny wykonać przed rozpoczęciem nakładania tynku. Odpowiednie przygotowanie podłoża ma bowiem bezpośredni wpływ na przyczepność tynki oraz jakość jego powierzchni. Wszystkie podłoża tynkarskie muszą być suche, niezamarznięte, stabilne, wolne od kurzu, resztek farb i innych zabrudzeń. W tym celu należy zastosować odpowiedni środek zwiększający przyczepność.
Na podłoża szczelne, niechłonne (beton, styropian, itp.) można zastosować środki gruntujące np. Betonkontakt (Knauf), Inter-Grunt (Nowa Dolina Nidy) lub BetonKontakt (Baumit). Na podłoża o dużej oraz zróżnicowanej chłonności (beton komórkowy, silikat, mur mieszany itp.) możemy użyć np. Grundiermittel (Knauf) lub Euro-Grunt (Nowa Dolina Nidy) czy też SaugAusgleich (Baumit). Przed rozpoczęciem tynkowania wskazane jest zabezpieczenie wszystkich narożników nierdzewnymi profilami ochronnymi.
Nakładanie i obróbka tynku gipsowego
Wykonywanie tynku odbywa się przy użyciu specjalnych agregatów tynkarskich. Zaprawę nakłada się na ściany poziomymi pasami zachodzącymi na siebie, w kierunku z góry na dół. Narzuconą zaprawę należy wstępnie wyrównać przy użyciu tzw. łaty „H”, a ubytki uzupełnić za pomocą pacy nierdzewnej. Po rozpoczęciu procesu wiązania zaprawy należy dokładnie wyprowadzić powierzchnię i kąty przy użyciu łaty trapezowej i szpachli długiej. Następnie twardniejącą powierzchnię zaprawy należy wygładzić przy użyciu szpachli długiej.
Odpowiednio stwardniały tynk należy zrosić wodą w postaci mgły i zatrzeć pacą gąbkową celem „wyciągnięcia” na powierzchnię mleczka, które po zmatowieniu należy równomiernie rozprowadzić za pomocą szpachli długiej. Poprzez wygładzanie zewnętrzna powierzchnia tynku zyskuje zamkniętą, gładką, ale nie pozbawioną drobnych porów powierzchnię. Minimalna dopuszczalna warstwa tynku gipsowego nie może być cieńsza niż 8 mm. Maksymalna grubość tynku na sufitach wynosi 15 mm a na ścianach do 30 mm.
PODSTAWOWE WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA TYNKÓW GIPSOWYCH
Tynki gipsowe jako jeden z elementów nowoczesnych technologii w budownictwie, nie są trudne do wykonania. Wymagają jednak od ekipy wykonawczej umiejętności oraz staranności w czasie wykonywania poszczególnych etapów pracy. Technologia ta wymaga również znajomości norm egzekwowanych przez inspektorów nadzoru i przyszłych użytkowników.
Odbiór tynków wykonanych z gipsu tynkarskiego należy przeprowadzić wg PN-B-10110:2005
Sprawdzeniu podlegają:
- zgodność z dokumentacją,
- przygotowanie podłoży (czystość, stabilność, gruntowanie),
- rodzaj zastosowanych materiałów (deklaracja zgodności producenta),
- grubość tynku (nie mniej niż 2mm, a na suficie nie więcej niż 15mm),
- przyczepność tynku do podłoża (nie mniej niż 0,2 N/mm2),
- występowanie wad i uszkodzeń powierzchni,
- prawidłowość wykonania powierzchni i krawędzi
Dopuszczalne odchylenia powierzchni i krawędzi tynków gipsowych wykonywanych maszynowo nie powinny być większe od wartości podanych w tablicy nr 3 normy PN-B-10110:2005 jak niżej:
- 1. Odchylenie powierzeniu tynku od płaszczyzny i krawędzi od linii prostej nie większe niż 5mm w liczbie nie większej niż 3 na całej długości łaty kontrolnej o długości 2m.
- 2. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku pionowego nie większe niż 3mm na długości 1m i ogółem nie więcej niż 6mm w pomieszczeniach o wysokości do 3,5m oraz nie więcej niż 8mm w pomieszczeniach o wysokości powyżej 3,5m
- 3. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego nie większe niż 4mm na długości 1m i ogółem nie więcej niż 8mm na całej powierzchni ograniczonej przegrodami pionowymi.
- 4. Odchylenia przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji dopuszcza się nie większe niż 4mm na długości lm.
Prawidłowo wykonany tynk gipsowy powinien mieć powierzchnię płaską, a krawędzie proste lub o innym kształcie i przebiegu, zgodnie z kształtem podłoża i uzgodnieniami. Powierzchnia tynku powinna być gładka, o naturalnym stopniu szorstkości. Barwa tynku powinna być jednolita na całej tynkowanej powierzchni (w pomieszczeniu). Dopuszcza się nieznaczne różnice odcieni barwy. Wygląd powierzchni tynku należy sprawdzić oglądając ją z odległości 2 m, w świetle naturalnym rozproszonym.